گلچهره مپرس ♪ كان نغمه سرا از تو چرا جدا شد…  !! ♪♪
گلچهره مپرس ♪  پروانه تو بی تو كجا رها شد…  !! ♪♪
مپرس ♪  مپرس…  !! ♪♪
مرنجان دلت را خدا را ♪  رها كن غمت را رها كن…  !! ♪♪


مخور غم ♪  مخور غم نگارا…  !! ♪♪
گلچهره مپرس ♪  كان نغمه سرا از تو چرا جدا شد…  !! ♪♪
گلچهره مپرس ♪  پروانه تو بی تو كجا رها شد…  !! ♪♪
مپرس ♪  مپرس…  !! ♪♪
تندیس بلورینی و چون شعر و ♪  سرودی…  !! ♪♪
من ذره ی ♪  ناچیز و مرا بود و نبودی…  !! ♪♪


گنجشک نشسته  ♪ سر گلدسته صبحم…  !! ♪♪
شاید ♪  بنوازی تو مرا نغمه و رودی…  !! ♪♪


دیشب که به بام آمدی ♪  و ماه هم آمد…  !! ♪♪
دربین  ♪ شما بود عجب گفت و شنودی…  !! ♪♪


عاشق شده جمعی به تو در ♪  مجمع خوبان…  !! ♪♪
جمعی  ♪ به تماشای تو جمعی به سجودی…  !! ♪♪


کافر شده جمعی به تو در سجده ی ♪  عشق اند…  !! ♪♪
بستند ♪  قیامی و نمودند قعودی…  !! ♪♪


پروانه آواره ی کوی تو ♪  شدم من…  !! ♪♪
رفتن  ♪ نتوانم نه که بند گلچهره  است و قیودی…  !! ♪♪


موسیقی لبخند تو جانبخش ♪  و جهانگیر…  !! ♪♪
چون  ♪ نغمه داوود ی چون طبلی و عودی…  !! ♪♪


با نرگس شهلا وسهندی ♪  عسل امروز…  !! ♪♪
در باغ  ♪ دل و سایه لادن تو غنودی…  !! ♪♪


سهمیه  ♪ من از تو شده آه جگرسوز…  !! ♪♪
ای ماه پریچهره که درعمق ♪  وجودی…  !! ♪♪


یک جلوه ♪  نمودی همه عشاق خزیدند …  !! ♪♪
بازار بتان بی تو کشیده است ♪  رکودی…  !! ♪♪


گفتم که  ♪ تو را شعر کنم شاعر عشقم…  !! ♪♪
دیدم که خطر کرده دل از حد ♪  و حدودی…  !! ♪♪


گردیده  ♪ خجل پیش تو شمشاد و صنوبر …  !! ♪♪
چشمان تو خندیده دوتا ♪  بچه هنودی…  !! ♪♪


یکشنبه ♪  گلچهره  اگر نام تو آید به کلیسا…  !! ♪♪
قامت به تو بندند کشیشان ♪  یهودی…  !! ♪♪


شمسی ♪ شده ای مولوی بلخی عشقم…  !! ♪♪
زنگار غم از چهره چو آیینه ♪  زدودی…  !! ♪♪


خورشید جهانتاب ♪  به پستوی خجالت …  !! ♪♪
آن لحظه فرو رفت که چون  ♪ چهره گشودی…  !! ♪♪


کنسرت ♪  غزلهای دو چشمان برپاست …  !! ♪♪
تعیین شده با قیمت جان حق ورو دی …  !! ♪♪
غمش را برسرم آوار ♪  کرده …  !! ♪♪
جفاها ♪  با دلم بسیار کرده…  !! ♪♪


به تیر غمزه ♪  صدها کشته دارد…  !! ♪♪
ولی این کار خود انکار کرده…  !! ♪♪


اتاق خسته را ♪  خاموش کرده…  !! ♪♪
به پلک پنجره اصرار کرده…  !! ♪♪


صنوبر را اسیر باد مغموم…  !! ♪♪
قناری را شکسته زار کرده…  !! ♪♪


به کنج خلوت ♪  وادی حسرت …  !! ♪♪
نشسته در بغل یک "تار"کرده…  !! ♪♪


نگاه مهربان ♪  باغبان را …  !! ♪♪
تبر با خشم خود تبدار کرده…  !! ♪♪


همای بخت ♪  را پرواز داده…  !! ♪♪
اسیر چرخش پرگار ♪  ک رده…  !! ♪♪


به لیلا ♪  گفته شب زلف تو گشته …  !! ♪♪
و مجنون را  ♪ اسیر یار کرده…  !! ♪♪


فقیهی چون رخش در روز دیده…  !! ♪♪
که روزه در نهار ♪  افطار کرده…  !! ♪♪


نزد حرفی ♪  دل کس تا برنجد …  !! ♪♪
نگاهش را کمی ♪  تو دار "کرده…  !! ♪♪


خدا داند  ♪ جهانی را اسیر…  !! ♪♪
عبارت های معنا  ♪ دار کرده…  !! ♪♪


به برگ  ♪ نسترن شبنم نشانده…  !! ♪♪
نوازش لاله را با ♪ خار کرده…  !! ♪♪


سر طوطی ♪  چشمم را بریده …  !! ♪♪
که افشا در جهان ♪  اسرار کرده…  !! ♪♪


همان دم  ♪ زلف را از رخ گشوده …  !! ♪♪
که خورشید جهان را  ♪ "تار" کرده…  !! ♪♪


خیابان تا ♪ گلچهره خیابان برگ هرکاج…  !! ♪♪
گل لبخند خود ایثار  ♪ کرده…  !! ♪♪