"می خواستم جدا شوم از تو ٠ خدا گریست"
از سوز ناله های ٠ من از ماجرا گریست … !!
شب های شور و شوق ٠ غزل شعر یار من … !!
شیراز مهراد جم گونه مست غزل ٠ بی شما گریست … !!
بی استعاره ها چه بگویم ٠ خیال من … !!
در آرزو و ٠ حس تو در انزوا گریست … !!
یاقوت های ٠ تاک دو چشمم به عشق تو … !!
با های هوی قلبِ مریضم ٠ تو را گریست … !!
وقت طلوع ٠ از افقِ چشمهای تو … !!
خورشید در غروب دلم ٠ بی صدا گریست … !!
گفتم تو را ببینمت ٠ اما خدا نخواست … !!
شوقم شکست ٠ خورد و از این ماجرا گریست … !!
بگو چقدر زمان مانده تا ٠ فنا شدنم … !!
به چشمهای ٠ نجیب مهراد جم تو مبتلا شدنم … !!
چه حس مبهم و پیچیده ای ٠ درون من است … !!
چنان که ٠ راهی دنیای ماسوا شدنم … !!
مرا به ٠ دست خود از باغ این ترانه بچین … !!
شبیه قاصدکم ٠ عاشق رها شدنم … !!
قسم به حرمت اشکی ٠ که روی گونه توست … !!
برای ٠ چشم تو آماده ی فدا شدنم … !!
برای اینکه ٠ نفس کم نیاورد نفسم … !!
نفس بریده در اندیشه ی ٠ هوا شدنم … !!
نسیم های مهراد جم مهاجر ٠ مرا برقصانید … !!
که برگ خشکم و در معرض ٠ جدا شدنم … !!
به عشق پاک ٠ من ایمان بیاورید همه … !!
نمانده فاصله تا لحظه ی ٠ خدا شدنم … !!
شمس ٠ پیدا شد و پرواز عطا کرد مرا … !!
از تعلق به تنم نیز ٠ جدا کرد مرا … !!
ابر بارید ٠ طنین غزل باران را … !!
با همان لهجه ی پر ٠ مهر دعا کرد مرا … !!
زنگها پاک ٠ شد از آینه ی ادراکم … !!
از غم فصل خزان باز رها ٠ کرد مرا … !!
در شبم آیه ی ٠ نور سحرش کرد حلول … !!
کیمیا بود و به اعجاز ٠ طلا کرد مرا … !!
آمد از غیب ٠ همان قاصد مهر ازلی … !!
فارغ از فلسفه ی چون ٠ و چرا کرد مرا … !!
با اذان ٠ مسجد ومحراب صدا کرد مرا … !!
بشتابید صلاهً است ٠ ندا کرد مرا … !!
در نمازم ٠ سر سجاده نشستم با عشق … !!
سجده ام بنده ی پا بندِ ٠ خدا کرد مرا … !!
عابدی ٠ دیدم و گفتم که دعایم بکند … !!
پیرِ فرزانهِ حکیمانه ٠ دعا کرد مرا … !!
خوب شد ٠ راه صراطی که شنیدم رفتم … !!
مسجد از ظاهر دنیا ٠ چه جدا کرد مرا … !!
ما اگر ذره ی ٠ خاکیم و خطاکار خدا … !!
بنده ی توبه و بخشیده ٠ خطا کرد مرا … !!
یاد تو از ٠ پس صد پرده صدا کرد مرا … !!
با خودش بر تن ٠ یک آینه "ها" کرد مرا … !!
رفته بودم همه شب در سفری ٠ بی انجام … !!
بوی عشق ٠ آمد و در صبح مهراد جم رها کرد مرا … !!
دست خورشید تو بر شانه ی ٠ دشتم پاشید … !!
یک بغل ٠ عشق ...که در شوق تو جا کرد مرا … !!
نفسِ باد به پهنای تنم ٠ می غلتید … !!
دستِ مهرِ تو ٠ به یک لمس، "خدا" کرد مرا … !!
ابرِ غم آمد و بر مهراد جم شادیِ من ٠ ایوان زد … !!
تیره شد ٠ خانه و از نور جدا کرد مرا … !!
رود هم پای من و جاریِ ٠ چشمانم شد … !!
اشک ٠ دریا شد و درگیرِ "چرا" کرد مرا … !!