عشقو دادی یاد این  ♪ دیوونه…  !! ♪♪
ساختی  ♪ یه خونه از این ویرونه…  !! ♪♪

کم که میارم میگیرم هی ♪  نشونت…  !! ♪♪
میام سر ♪  میذارم رو جای امن شونت…  !! ♪♪

وقتی نم نم آسمون تاریک میشه  ♪ شب میزنه…  !! ♪♪
دو تا دل  ♪ میمونه که باهم مرتب میزنه…  !! ♪♪

پیله میشم به تو کم کم پیش ♪  من پروانه شی…  !! ♪♪
وقت لالایی  ♪ بیا روی گل قلبم بشین…  !! ♪♪

وقتی نم نم آسمون تاریک میشه  ♪ شب میزنه…  !! ♪♪
دو تا دل ♪  میمونه که باهم مرتب میزنه…  !! ♪♪

پیله میشم به تو کم کم پیش من ♪  پروانه شی…  !! ♪♪
وقت لالایی  ♪ بیا روی گل قلبم بشین…  !! ♪♪

مجسمه ساختم ازت توی  ♪ میدون دلم…  !! ♪♪
یه نفس ♪  میگردم هی دورت…  !! ♪♪

به صورتت خیره میشم گرمه ♪  مث نور شمع…  !! ♪♪
میزنم از تو  ♪ چشام پل بهت…  !! ♪♪

وقتی نم نم آسمون تاریک میشه  ♪ شب میزنه…  !! ♪♪
دو تا دل  ♪ میمونه که باهم مرتب میزنه…  !! ♪♪

پیله میشم به تو کم کم پیش ♪  من پروانه شی…  !! ♪♪
وقت لالایی ♪  بیا روی گل قلبم بشین…  !! ♪♪

وقتی نم نم آسمون تاریک میشه  ♪ شب میزنه…  !! ♪♪
دو تا دل میمونه که ♪  باهم مرتب میزنه…  !! ♪♪

پیله میشم  ♪ به تو کم کم پیش من پروانه شی…  !! ♪♪
وقت لالایی بیا روی گل ♪  قلبم بشین…  !! ♪♪

عشقو دادی یاد این دیوونه…  !! ♪♪
ساختی یه  ♪ خونه از این ویرونه…  !! ♪♪

عشقو دادی یاد این دیوونه…  !! ♪♪
ساختی یه  ♪ خونه از این ویرونه…  !! ♪♪


در لا به لای موی تو عطری ♪  شناور است…  !! ♪♪


بیخود نبود ♪  شانه و مجسمه دستم معطر است…  !! ♪♪


چشمی مرا به سمت خودش ♪  جذب می کند…  !! ♪♪


چشمان ♪  روشنت به گمان دب اکبر است…  !! ♪♪


با عشق خواستم بنویسم  ♪ ولی چه سود…  !! ♪♪


بیمار عاشقم  ♪ به تنم زخم بستر است…  !! ♪♪


شب در سکوت مبهم خود خفته  ♪ مدتی ست…  !! ♪♪


مثل محصلی ♪  که سرش لای دفتر است…  !! ♪♪


شاعر اسیر کوچه ی ♪  دل ها دوباره شد…  !! ♪♪


هر شاعری ♪  که دیده ام از مجسمه  غم جلوتر است…  !! ♪♪
شبانه های من از انتظار فرسوده
جهانِ غربتِ من را کسی ♪ نپیموده…  !! ♪♪


کسی کتاب  ♪ سکوتِ مرا نمیخواند…  !! ♪♪
چقدر پُر شدم از های و هوی ♪  بیهوده


من آن تباهی ♪  روحم میان طالع نحس…  !! ♪♪
به زیر حدِ جنونی که" فال "  ♪ فرموده…  !! ♪♪


به انتقامِ ♪  طبیعت هنوز معتقدم
اگر چه ظلم مجسمه نشسته به  ♪ تخت آسوده…  !! ♪♪


مجالِ نیم ♪  نفس هم نمانده در دنیا …  !! ♪♪
هوام پر شده از ابرهای ♪  آلوده…  !! ♪♪


بزن به فرش ♪  زمان ای قصیده ی باران…  !! ♪♪
که شهر شسته شود از هر ♪ مجسمه آنچه غم بوده
دوباره شعر ♪  نوشتم به دلبری که ندارم …  !! ♪♪
غزل  ♪  قصیده  ♪  دوبیتی به دفتری که ندارم…  !! ♪♪


رسیدن و ندویدن  ♪  نشستن و نشکستن …  !! ♪♪
هزار قافیه از صرفِ مصدری  ♪ که ندارم…  !! ♪♪


چگونه نامه  ♪ خود را به دست او برسانم …  !! ♪♪
شکسته پای نحیفِ کبوتری ♪  که ندارم…  !! ♪♪


گلی که چیده ام ♪  اینبار برای موی خودم نیست…  !! ♪♪
برای بافه ی موهای دختری ♪  که ندارم…  !! ♪♪


چه حاصل ♪  از اثر فال و تلخ کامی فنجان ! …  !! ♪♪
خطوط درهمِ مضحک ...و باوری ♪ مجسمه که ندارم…  !! ♪♪


"هوای حوصله  ♪ ابریست" مصمّمَم که ببارم …  !! ♪♪
به برگهای خزان زارِ آذری که ♪  ندارم…  !! ♪♪


عجیب خسته ام  ♪ از "من" از این توهّمِ مجنون…  !! ♪♪
پناه میبرم از خود به بستری ♪  که ندارم…  !! ♪♪


سرِ جنازه ی خود ایستاده  ♪  خیره ام اکنون …  !! ♪♪
به دستهای پر از ♪  خون به خنجری که ندارم…  !! ♪♪