تندیس بلورینی و چون شعر و سرودی… !! ♪♪
من ذره ی ناچیز و مرا بود و نبودی… !! ♪♪
گنجشک نشسته سر گلدسته صبحم… !! ♪♪
شاید بنوازی تو مرا نغمه و رودی… !! ♪♪
دیشب که به بام آمدی و ماه هم آمد… !! ♪♪
دربین شما بود عجب گفت و شنودی… !! ♪♪
عاشق شده جمعی به تو در مجمع خوبان… !! ♪♪
جمعی به تماشای تو جمعی به سجودی… !! ♪♪
کافر شده جمعی به تو در سجده ی عشق اند… !! ♪♪
بستند قیامی و نمودند قعودی… !! ♪♪
پروانه آواره ی کوی تو شدم من… !! ♪♪
رفتن نتوانم نه که بند است و قیودی… !! ♪♪
موسیقی لبخند تو جانبخش و جهانگیر… !! ♪♪
چون نغمه داوود ی چون طبلی و عودی… !! ♪♪
با نرگس شهلا وسهندی عسل امروز… !! ♪♪
در باغ دل و سایه لادن تو غنودی… !! ♪♪
سهمیه من از تو شده آه جگرسوز… !! ♪♪
ای ماه پریچهره که درعمق وجودی… !! ♪♪
یک جلوه نمودی همه عشاق خزیدند … !! ♪♪
بازار بتان بی تو کشیده است رکودی… !! ♪♪
گفتم که تو را شعر کنم شاعر عشقم… !! ♪♪
دیدم که خطر کرده دل از حد و حدودی… !! ♪♪
گردیده خجل پیش تو شمشاد و صنوبر … !! ♪♪
چشمان تو خندیده دوتا بچه هنودی… !! ♪♪
یکشنبه اگر نام تو آید به کلیسا… !! ♪♪
قامت به تو بندند کشیشان یهودی… !! ♪♪
شمسی شده ای مولوی بلخی عشقم… !! ♪♪
زنگار غم از چهره چو آیینه زدودی… !! ♪♪
خورشید جهانتاب به پستوی خجالت … !! ♪♪
آن لحظه فرو رفت که چون چهره گشودی… !! ♪♪
کنسرت غزلهای دو چشمان برپاست … !! ♪♪
تعیین شده با قیمت جان حق ورو دی… !! ♪♪
غمش را برسرم آوار کرده … !! ♪♪
جفاها با دلم بسیار کرده… !! ♪♪
به تیر غمزه صدها کشته دارد… !! ♪♪
ولی این کار خود انکار کرده… !! ♪♪
اتاق خسته را خاموش کرده… !! ♪♪
به پلک پنجره اصرار کرده… !! ♪♪
صنوبر را اسیر باد مغموم… !! ♪♪
قناری را شکسته زار کرده… !! ♪♪
به کنج خلوت وادی حسرت … !! ♪♪
نشسته در بغل یک "تار"کرده… !! ♪♪
نگاه مهربان باغبان را … !! ♪♪
تبر با خشم خود تبدار کرده… !! ♪♪
همای بخت را پرواز داده… !! ♪♪
اسیر چرخش پرگار ک رده… !! ♪♪
به لیلا گفته شب زلف تو گشته … !! ♪♪
و مجنون را اسیر یار کرده… !! ♪♪
فقیهی چون رخش در روز دیده… !! ♪♪
که روزه در نهار افطار کرده… !! ♪♪
نزد حرفی دل کس تا برنجد … !! ♪♪
نگاهش را کمی" تو دار "کرده… !! ♪♪
خدا داند جهانی را اسیر… !! ♪♪
عبارت های معنا دار کرده… !! ♪♪
به برگ نسترن شبنم نشانده… !! ♪♪
نوازش لاله را با خار کرده… !! ♪♪
سر طوطی چشمم را بریده … !! ♪♪
که افشا در جهان اسرار کرده… !! ♪♪
همان دم زلف را از رخ گشوده … !! ♪♪
که خورشید جهان را "تار" کرده… !! ♪♪
خیابان تا خیابان برگ هرکاج… !! ♪♪
گل لبخند خود ایثار کرده… !! ♪♪
