یاری اندر کس نمیبینیم ♪ یاران را چه شد… !! ♪♪
دوستی کی آخر آمد ♪ دوستداران را چه شد… !! ♪♪
آب حیوان تیره گون شد ♪ خضر فرخ پی کجاست… !! ♪♪
خون چکید از شاخ گل ابر بهاران را چه شد… !! ♪♪
حق شناسان را چه ♪ حال افتاد یاران را چه ش… !! ♪♪
لعلی از کان مروت برنیامد ♪ سالهاست… !! ♪♪
تابش خورشید و سعی ♪ باد و باران را چه شد… !! ♪♪
شهر یاران ♪ بود و خاک مهربانان این دیار… !! ♪♪
مهربانی کی سر آمد ♪ شهریاران را چه شد… !! ♪♪
صد هزاران گل شکفت و بانگ مرغی برنخاست… !! ♪♪
عندلیبان را چه پیش آمد ♪ هزاران را چه شد… !! ♪♪
گوی توفیق و کرامت در میان افکنده اند… !! ♪♪
کس به میدان در ♪ نمی آید سواران را چه شد… !! ♪♪
آلوده به امیال نکن خوی پری را … !! ♪♪
بگذار و برو این هوس ♪ خیره سری را… !! ♪♪
بشکن قلمی را که ♪ کند مدح ستمگر … !! ♪♪
در پیش خزف عرضه نکن درّ دری را… !! ♪♪
هرگز نگزیند به ♪ جهان مرد سخندان … !! ♪♪
مدّاحی طاغوت و ره حیله گری را… !! ♪♪
وقتی که خداوند ♪ قسم بر قلمت داد … !! ♪♪
بر باد نده بار درخت ثمری را… !! ♪♪
بامهرخدا خوانده تورا اشرف مخلوق … !! ♪♪
تا از تو ببیند به جهان دادگری را
حیفست قلم را به کفی ♪ نان بفروشی … !! ♪♪
زنجیر کنی شهپر مرغ سحری را… !! ♪♪
من عاشق آن ♪ شاعر مردانه ی مَردَم … !! ♪♪
کو وقت ستم پیشه کند پرده دری را… !! ♪♪
جز حق نچکد واژه ای ♪ از طبع بلندش … !! ♪♪
تا فتح کند ♪ قله ی عشق بشری را… !! ♪♪
حال سجود و ذکر رکوع تو دیدنی است … !! ♪♪
قرآن چشم های تو خواندن ستودنی است… !! ♪♪
بعد از قیام چشم تو ♪ دیدم که شیخ شهر … !! ♪♪
حکم شریعتش ♪ به نگاه تو دیدنی است… !! ♪♪
تکبیر بوسه زن به لبانت شد و نشست … !! ♪♪
چون ذکر لا اله و ♪ جمال تو خواندنی است… !! ♪♪
گلدسته های قامت ِ مویت ♪ اذان که گفت… !! ♪♪
قلبم شنیده بود اذانت خریدنی است… !! ♪♪
اوراد ، عاشقانه به ♪ تسبیح عشق گفت … !! ♪♪
ذکر لب شبیه ♪ به لعلت شنیدنی است… !! ♪♪