یاری اندر کس نمیبینیم  ♪  یاران را چه شد…  !! ♪♪
دوستی کی آخر آمد  ♪  دوستداران را چه شد…  !! ♪♪
آب حیوان تیره گون شد  ♪  خضر فرخ پی کجاست…  !! ♪♪
خون چکید از شاخ گل ابر بهاران را چه شد…  !! ♪♪
حق شناسان را چه  ♪  حال افتاد یاران را چه ش…  !! ♪♪
لعلی از کان مروت برنیامد  ♪  سالهاست…  !! ♪♪


تابش خورشید و سعی  ♪  باد و باران را چه شد…  !! ♪♪
شهر یاران   ♪ بود و خاک مهربانان این دیار…  !! ♪♪
مهربانی کی سر آمد  ♪  شهریاران را چه شد…  !! ♪♪
صد هزاران گل شکفت و بانگ مرغی برنخاست…  !! ♪♪
عندلیبان را چه پیش آمد  ♪  هزاران را چه شد…  !! ♪♪
گوی توفیق و کرامت در میان افکنده اند…  !! ♪♪
کس به میدان در   ♪ نمی آید سواران را چه شد…  !! ♪♪
آلوده به امیال نکن خوی پری را …  !! ♪♪
بگذار و برو این هوس  ♪  خیره سری را…  !! ♪♪


بشکن قلمی را که   ♪ کند مدح ستمگر …  !! ♪♪
در پیش خزف عرضه نکن درّ دری را…  !! ♪♪


هرگز نگزیند به   ♪ جهان مرد سخندان …  !! ♪♪
مدّاحی طاغوت و ره حیله گری را…  !! ♪♪


وقتی که خداوند  ♪  قسم بر قلمت داد …  !! ♪♪
بر باد نده بار درخت ثمری را…  !! ♪♪


بامهرخدا خوانده تورا اشرف مخلوق …  !! ♪♪
تا از تو ببیند به جهان دادگری را


حیفست قلم را به کفی  ♪  نان بفروشی …  !! ♪♪
زنجیر کنی شهپر مرغ سحری را…  !! ♪♪


من عاشق آن  ♪  شاعر مردانه ی مَردَم …  !! ♪♪
کو وقت ستم پیشه کند پرده دری را…  !! ♪♪


جز حق نچکد واژه ای  ♪  از طبع بلندش …  !! ♪♪
تا فتح کند  ♪  قله ی عشق بشری را…  !! ♪♪


حال سجود و ذکر رکوع تو دیدنی است …  !! ♪♪
قرآن چشم های تو خواندن ستودنی است…  !! ♪♪


بعد از قیام چشم تو  ♪ دیدم که شیخ شهر …  !! ♪♪
حکم شریعتش  ♪  به نگاه تو دیدنی است…  !! ♪♪


تکبیر بوسه زن به لبانت شد و نشست …  !! ♪♪
چون ذکر لا اله و   ♪ جمال تو خواندنی است…  !! ♪♪


گلدسته های قامت ِ مویت   ♪ اذان که گفت…  !! ♪♪
قلبم شنیده بود اذانت خریدنی است…  !! ♪♪


اوراد ، عاشقانه به  ♪  تسبیح عشق گفت …  !! ♪♪
ذکر لب شبیه  ♪  به لعلت شنیدنی است…  !! ♪♪